Każdego dnia liderzy uzyskują złe wyniki lub właściwe wyniki w niewłaściwy sposób. Co ciekawe, oni sami decydują się na porażkę. Aktywnie sabotują własną karierę. Liderzy dokonują tego sabotażu z prostego powodu: popełniają fatalny błąd, wybierając komunikację z prezentacjami i przemówieniami - a nie rozmowy motywacyjne.
Jeśli chodzi o zwiększenie kariery, różnica między dwiema metodami komunikacji przywódczej polega na różnicy między błyskawicą, a błyskawicą z piorunem.
Przemówienia / prezentacje przede wszystkim przekazują informacje. Z drugiej strony bezpośrednie rozmowy nie tylko przekazują informacje, ale robią więcej: nawiązują głęboki, emocjonalny kontakt z ludźmi.
Spójrzmy na rolę liderów w ten sposób: Liderzy nie robią nic innego niż dążenie do uzyskiwania rezultatów. Generalnie przywódcy uzyskują wyniki na dwa sposoby: mogą nakazać ludziom przejście z punktu A do punktu B; lub mogą sprawić, że ludzie CHCĄ przejść od A do B.
Oczywiście, przywódcy, którzy potrafią zaszczepić „chcę” ludziom, którzy motywują tych ludzi, są znacznie bardziej skuteczni niż przywódcy, którzy nie mogą lub nie chcą. A najlepszym sposobem na zaszczepienie „chce” nie jest po prostu relacja z ludźmi tak, jakby byli pojemnikami na informacje, ale relacja z nimi w głęboki, ludzki, emocjonalny sposób.
Oto kilka przykładów rozmów przywódców:
Kiedy Churchill powiedział: „Będziemy walczyć na plażach ...” To była mowa przywódcza.
Kiedy Kennedy powiedział: „Nie pytaj, co twój kraj może zrobić dla ciebie, zapytaj, co ty możesz zrobić dla swojego kraju...”, to również była mowa przywódcza.
Kiedy Reagan powiedział: „Panie Gorbaczow, zburz tę ścianę!” To była mowa przywódcza.
Możesz wymyślić wiele przykładów. Wróć do tych chwil, kiedy słowa lidera zainspirowały ludzi do podjęcia żarliwych działań.
Pamiętaj, że nie mówimy tylko o wielkich przywódcach historii. Mówimy także o liderach w waszych organizacjach. W końcu liderzy mówią 15 do 20 razy dziennie: od formalnych przemówień po nieformalne rozmowy. Gdy te interakcje są rozmowami przywódczymi, a nie tylko przemówieniami lub prezentacjami, skuteczność tych liderów drastycznie wzrasta.
Jak łączymy rozmowy przywódcze? To nie jest łatwe. Opanowanie rozmów przywódczych wymaga rygorystycznego zastosowania wielu określonych procesów. Jak powiedział Clement Atlee o tym wielkim mistrzu rozmów przywódczych, Winstonie Churchill-u, „Winston spędził najlepsze lata swojego życia przygotowując swoje zaimprowizowane rozmowy”.
Churchill, Kennedy, Reagan i inni, którzy byli mistrzami w prowadzeniu rozmów przywódczych, tak naprawdę nie nazywali ich „rozmowami przywódczymi”, ale musieli oni być świadomi do pewnego stopnia narzędzi, które należy zastosować, przygotowując rozmowę przywódczą.
Oto jak zacząć. Jeśli planujesz wygłosić wykład przywódczy, musisz zadać trzy pytania. Jeśli odpowiesz „nie” na którekolwiek z tych pytań, nie możesz mówić o liderowaniu. Możesz być w stanie wygłosić mowę lub prezentację, ale na pewno nie mówić o przywództwie.
1. CZY WIESZ, CZEGO POTRZEBUJĄ LUDZIE?
Winston Churchill powiedział: „Musimy zmierzyć się z faktami, bo inaczej dźgną nas w plecy”.
Kiedy próbujesz motywować ludzi, prawdziwymi faktami są ich fakty, ich rzeczywistość. Ich rzeczywistość składa się z ich potrzeb. W wielu przypadkach ich potrzeby nie mają nic wspólnego z Twoimi potrzebami.
Większość liderów tego nie rozumie. Uważają, że ich własne potrzeby, potrzeby organizacji są rzeczywistością. Jako lider potrzebujesz tylko pracy z rzeczywistością i po prostu powiedzieć ludziom, aby wykonali zadanie. Nie musisz mówić dlaczego. Ale jeśli chcesz ich zmotywować, musisz pracować w ich rzeczywistości, a nie swojej.
Aby być prawdziwym liderem, musisz konsekwentnie motywować ludzi, a nie tylko wymagać określonego zachowania.
2. CZY SAM POTRAFISZ GŁĘBOKO WIERZYĆ W TO CO MÓWISZ?
Nikt nie chce podążać za liderem, który nie wierzy, że praca może zostać wykonana. Jeśli tego nie poczujesz, inni również tego nie zrobią.
Ale chociaż sam musisz „chcieć”, jeśli chodzi o wyzwanie, przed którym stoisz, Twoja motywacja nie jest najważniejsza. To jest po prostu dane. Jeśli nie masz motywacji, nie powinieneś być liderem.
Chodzi o to: czy możesz przekazać swoją motywację ludziom, aby stali się tak samo zmotywowani jak Ty? Nazywamy to Przeniesieniem Motywacji i jest to jeden z najmniej rozumianych i najważniejszych determinantów przywództwa ze wszystkich.
Istnieją trzy sposoby realizacji przeniesienia motywacji:
- PRZEKAZYWANIA INFORMACJI. Często wystarczy to, aby zmotywować ludzi. Na przykład wiele osób rzuciło palenie z powodu informacji o szkodliwych skutkach nałogu,
- MA SENS. Aby być zmotywowanym, ludzie muszą zrozumieć racjonalność stojącą za Twoim wyzwaniem. Np: palenie: Ludzie byli zmotywowani do rzucania palenia, ponieważ przekazywane informacje maja sens.
- DOŚWIADCZENIE. Oznacza to, że doświadczenie lidera staje się doświadczeniem ludzi. Może to być najskuteczniejsza metoda ze wszystkich, ponieważ gdy doświadczenie mówcy staje się doświadczeniem innych, może nastąpić głęboka wymiana emocji i pomysłów.
Oto kilka przemyśleń na temat trzeciej metody. Mówiąc ogólnie, ludzie uczą się na dwa sposoby: poprzez zdobycie intelektualnego zrozumienia i poprzez doświadczenie. W naszej szkole dominuje ta pierwsza, ale ta druga jest najsilniejsza pod względem wywoływania głębokiego dzielenia się emocjami i pomysłami; ponieważ nasze doświadczenia, które mogą być naukami życia, często prowadzą nas do głębokiej świadomości i celowego działania.
W skrócie: Skoncentruj się na swoim konkretnym doświadczeniu, a następnie przekaż ludziom to doświadczenie, opisując fakty i efekty konkretnego działania.
Aby przekazać innym Swoją motywację, doświadczenie musi dotyczyć ich. To doświadczenie oczywiście przydarzyło się Tobie. Ale to doświadczenie staje się ich doświadczeniem, gdy przekazana lekcja stanowi rozwiązanie ich potrzeb.
3. CZY MASZ NA TYLE CHARYZMY, ŻE PO TYM JAK ZWRACASZ SIĘ DO LUDZI ONI PODEJMĄ DZIAŁANIA
Wyników nie będzie, jeżeli ludzie nie podejmą działań. W końcu nie to, co mówisz, jest ważne w komunikacji przywódczej, ale to, co ludzie robią po tym, jak zabrałeś głos.
Jednak zdecydowana większość liderów nie ma pojęcia, czym naprawdę jest to działanie.
Sprawiają, że ludzie podejmują niewłaściwe działania w niewłaściwym czasie w niewłaściwy sposób w celu uzyskania niewłaściwych rezultatów.
Kluczowym powodem tej porażki jest to, że nie wiedzą, jak przeprowadzić tą najważniejszą rozmowę, która spowoduję wystąpienie odpowiedniej motywacji do podjęcia działań.